Archiwum Wystaw

Bartnicze i pszczelarskie tradycje Puszczy Kozienickiej

stanowiły realnie niezwykle ważną część dawnej puszczańskiej rzeczywistości, którą przez wieki tworzyli nasi przodkowie.

Ich pozostałością jest kolekcja archaicznych uli i sprzętów pszczelarskich pozostających w zbiorach kozienickiego muzeum i prezentowanych w ramach stałej ekspozycji.

Na naszej wystawie znajduje się kilka uli wykonanych pierwotnie z prawdziwych barci, a później, wraz z postępem wiedzy pszczelarskiej, unowocześnianych. Najbardziej okazały z nich, to ul ramowy „stojak". Jego szczegóły konstrukcyjne, m.in. zacementowane w późniejszym okresie kwadratowe oczka (wyloty dla pszczół), wskazują, że przebył on całą drogę rozwojową pszczelarstwa- od barci, poprzez ul kłodowy, do otwieranego z góry i z boku ula ramowego, zaopatrzonego w końcu w półnadstawkę. Pod względem interesujących rozwiązań konstrukcyjnych nie ustępują mu jednak pozostałe ule, historia których opisana została na planszach i tabliczkach informacyjnych. Pod wieloma względami inne, pokazujące zróżnicowaną myśl techniczną, czy wręcz całkiem odmienną „filozofię pszczelarską, różny sposób podejścia do samego zagadnienia hodowli pszczół, są wyrazem pracy koncepcyjnej ich autorów.

Wystawa z kolekcji własnej muzeum oraz zbiorów Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu.

                                                  „Jaćwingowie. Zapomniani wojownicy"

                                                                      24.09.2021 - 05.12.2021

      Wystawa przygotowana została przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie.
Ekspozycja przedstawia zarys dziejów najpotężniejszego z plemion pruskich w świetle odkryć archeologicznych i najnowszych ustaleń historyków. Jaćwiescy konni wojownicy we wczesnym średniowieczu siali postrach wśród swoich sąsiadów zapisując się na kartach kronik i dokumentów z epoki. Klęska Jaćwingów, wyludnienie i podział zajmowanego przez nich terenu doprowadziły do stopniowego zaniku pamięci o tym walecznym plemieniu. Najnowsze odkrycia archeologiczne w Szurpiłach, Skomacku Wielkim oraz innych, ważnych ośrodkach wczesnośreniowiecznej Jaćwieży, potwierdzają militarny charakter kultury tego ludu oraz przede wszystkim przywołują go z mroków zapomnienia.      

                                                                   Dzikie wino
                                                              Witold Tomasz Kowalski
                                                                         malarstwo

                                                                               10.09- 31.10.2021r.

Pośród wielu malarskich prawd – receptur na stworzenie satysfakcjonującego dzieła – jest i taka, która mówi o potrzebie zwyczajności. Pomiędzy niezliczonymi drogami, które do tego celu wiodą, jest także ta, która, omijając egzotyczne pejzaże, w codzienności odnajduje niecodzienność. Rosną przy niej nie cyprysy, a swojskie czereśnie o owocach pełnych dojrzałego smaku.
Taką drogą podąża Witold Tomasz Kowalski, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, rocznik 1969. Artysta studiował pod kierunkiem profesora Artura Nachta-Samborskiego, z którym łączy go zamiłowanie do prostoty motywu, bezpretensjonalność w doborze malarskich tematów odnajdowanych blisko, na wyciągnięcie ręki. Portrety, martwe natury malowane w od lat tej samej pracowni na radomskim Ustroniu. I nade wszystko pejzaż. Aby przenieść go na płótno, wystarczy otworzyć okno, niekiedy wyjść na podwórze.

Witold Tomasz Kowalski w taki oto sposób postrzega własną artystyczną postawę, podsumowuje składające się na nią wybory. A co mówią o tym jego obrazy? Spoglądając ze ścian pracowni, poprzez niemy, lecz jakże sugestywny dialog z otaczającym je wystrojem, z rozciągającym się na zewnątrz widokiem, przytakują słowom twórcy.

„Dzikie wino" – cykl obrazów prezentowanych w kozienickim muzeum, to kolejna odsłona tak bliskiej artyście dziedziny pejzażu. Uprzedzając wszelkie nasuwające się skojarzenia alegoryczne należy zaznaczyć, że w tym przypadku nazwa i desygnat pozostają w ścisłym związku wykluczającym konteksty symboliczno-treściowe. Dzikie wino jest realne – oplata murek i stare ogrodzenie z drucianej siatki okalające podwórze pracowni. Przedstawiające je duże, niekiedy wielkoformatowe płótna nie są jednak zwykłymi portretami natury, nie obrazują też większych autonomicznych, opowiadających coś fragmentów rzeczywistości.
Są to raczej „wykadrowane" na płaszczyźnie zbitej gęstwiny pnączy „makropejzaże", w których malarz podejmuje wyzwanie, swoistą grę prowadzoną z rzeczywistością, iluzją oraz środkami swojego finezyjnego warsztatu.
Trzeba przyznać, że jest to gra godna wirtuoza - każdy obraz, mimo pozornej jednorodności motywu, zaskakuje zróżnicowaniem barw, odmiennością form splątanych arabesek pnączy. I chociaż - poprzez swoje nieustanne odmiany - z pomocą przychodzi sama natura, jest to nade wszystko efekt świadomych wyborów artysty rozwiązującego każdorazowo inny malarski problem.

TU rodziła się opozycja. Między Czerwcem '76 a Sierpniem '80.

Gmina Kozienice, Instytut Pamięci Narodowej, oraz Muzeum Regionalne w Kozienicach im. prof. Tomasza Mikockiego zapraszają do zwiedzenia wystawy pt. TU rodziła się opozycja. Między Czerwcem '76 a Sierpniem '80.
Wystawa została przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej z okazji 45. rocznicy protestów robotniczych w czerwcu 1976 r., których głównymi ogniskami były w Radom, Ursus i Płock. Wybuch społecznego niezadowolenia spowodowały pogarszająca się sytuacja zaopatrzenia w podstawowe artykuły spożywcze, oraz zapowiedziane podwyżki ich cen. Uczestników protestów spotkały ze strony ówczesnych władz ostre represje w postaci masowych zwolnień z pracy, wielu było bitych, skazywanych na kary więzienia. W celu niesienia represjonowanym pomocy, m.in. prawnej i materialnej, zawiązany został Komitet Obrony Robotników – pierwsza jawna organizacja opozycyjna w PRL, w ślad za którą zaczęły powstawać kolejne opozycyjne organizacje polityczne, niezależne wydawnictwa, instytucje edukacyjne przełamujące oficjalny monopol na prawdę historyczną. Ich działalność w wielkiej mierze przyczyniła się do powstania NSZZ „Solidarność", masowego ruchu społecznego, stanowiącego podwaliny przemian demokratycznych w Polsce.

                                      Wystawę będzie prezentowana na placu przy Pomniku Niepodległości od 13 sierpnia do 9 września 2021 r.

„Śladami świętego Patryka"

16.07.2021- 12.09.2021

                                 Wystawa planszowa z Down County Museum w Downpatrick (Irlandia Północna), przedstawia miejscowości związane z działalnością misjonarską świętego Patryka i jego uczniów. Na wystawie możemy obejrzeć miejsca i zabytki związane, z wczesnochrześcijańskim dziedzictwem hrabstwa Down w Irlandii Północnej. Wystawa przybliża nam także postać samego świętego Patryka. Autorem jest dyrektor muzeum dr Mike King,
Wystawa składa się z 12 plansz o wymiarach 250 cm szerokości i 220 cm wysokości.

Wystawa „Śladami świętego Patryka" jest drugą prezentowaną w Polsce z muzeum Down County w Downpatrick. Pierwszą była „Megality - kamienne giganty", przybliżająca mało znane zabytki kultury megalitycznej z Irlandii Północnej, prezentowana m. in. w Przasnyszu.

Wystawa fotografii Magdaleny Gorzkowskiej "Gruzja Naturalnie!"

25.06.2021- 31.08.2021

„Pokolenia Wolności"

Wystawa prezentowana na placu przy Pomiku Niepodległości (róg ulic Warszawskeij i Sportowej) w terminie 23.06-31.08.2021r.

„To niewielka wystawa o wielkich ludziach. Ludziach, którym zawdzięczamy wolną i niepodległą Polskę" -      dr Jarosław Szarek, prezes Instytutu Pamięci Narodowej
W XX wieku, w historii naszego narodu szczególnie zapisały się trzy pokolenia Polaków. Pierwsze, które wywalczyło niepodległość ojczyzny i obroniło ją przed najazdem bolszewickim w sierpniu 1920 r. Drugie – pokolenie Polski Walczącej, skrwawione w II wojnie światowej i późniejszym oporze przeciwko komunistycznemu zniewoleniu. Oraz trzecie – pokolenie „Solidarności", wielkiego ruchu społecznego wyrosłego z doświadczeń opozycji demokratycznej lat 60. i 70., a przebudzonego w sierpniu 1980 r., którego zasługą było obalenie komunizmu i ponowne odrodzenie Rzeczypospolitej. Przez pryzmat losów kilku polskich rodzin: Gwoździewiczów, Kuleszów, Lazarowiczów, Magierskich i Majdzików wystawa ukaże dziedziczone z pokolenia na pokolenie dążenie do wolności, które inspirowało kolejne generacje rodaków.

Więcej o wystawie:

https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/103539,Otwarcie-wystawy-Pokolenia-wolnosci-Warszawa-29-lipca-2020.html

Benedykt Marek Janaszek - pasja i talent

11.06 - 11.07.2021

Benedykt Marek Janaszek  urodził się w Pionkach, ale całe swoje życie związał z Kozienicami.
Skończył filologię rosyjską i studia podyplomowe związane ze sztuką. Z zawodu jest nauczycielem, z zamiłowania zaś artystą rzeźbiarzem. Praca z młodzieżą daje mu dużo satysfakcji i zadowolenia, ale to rzeźba jest jego spełnieniem, nadaje sens jego życiu i wytycza kierunek, którym podąża.

Od dzieciństwa przejawiał zdolności i zainteresowania plastyczne. Z rozrzewnieniem wspomina każde wakacje beztrosko spędzone u dziadków w Nowej Wsi, gdzie w otoczeniu nadwiślańskiej przyrody ukształtowała się jego wrażliwa osobowość i artystyczna dusza. To pod okiem dziadka zaczął strugać swoje pierwsze rzeźbki.

Pierwsze wystawy i konkursy zaczęły się pod koniec lat 80-tych w Kielcach, Radomiu i Łodzi.
Duże znaczenie dla jego twórczości miały plenery rzeźbiarskie: (Kozienice, Lidzbark, Grudziądz, Jabłoń, Grodzisk Wielkopolski, Lochów, Przysucha, Łajsy) i wspólne wyjazdy na targi sztuki do Kazimierza i Iłży. Wtedy to upodobał sobie rzeźbę monumentalną, ogrodową wpisującą się w krajobraz.
Plenery to swego rodzaju „ Akademia Sztuki" - wymiana doświadczeń, doskonalenie warsztatu rzeźbiarskiego i spotkania z ciekawymi ludźmi.

Wiele lat współpracował z galeriami w Kazimierzu U Łazora i Leonardo, oraz z galerią Aniołowo w Warszawie.

Duże znaczenie dla jego drogi twórczej miał wieloletni pobyt we Włoszech i udział w wystawach zbiorowych w Casal Palocco (1992), w Ariccia k/Albano (1994) i w Lawgino Mare zorganizowanej przez Centro Internazionale per le Relazjoni Euro-Afro-Americane.
W czasie swojego pobytu prezentował swoje prace w galerii w Asyżu.

W centrum jego zainteresowań twórczych jest człowiek jako niepowtarzalna jednostka.
Inspiracje czerpie w galeriach i muzeach wzorując się na realistach, ucząc się od najlepszych znanych mistrzów malarstwa i rzeźby.
Człowiek jest dla niego niekończącym się źródłem inspiracji twórczych.
Jego rzeźby są wykonane precyzyjnie, dokładnie modeluje i wygładza każdy szczegół.
Subtelnie modeluje bryłę drewna, aby wydobyć zamierzony kształt. Stara się uchwycić ruch i emocje.
Jego prace są dynamiczne i pełne ekspresji, posiadają znamiona autentyczności, ujawniając indywidualizm i osobowość twórcy oraz charakteryzują się oryginalną artystyczną interpretacją.

Autor coraz częściej podejmuje wyzwania w poszukiwaniu współczesnych form rzeźbiarskich

Jest autorem wielu regionalnych wystaw oraz laureatem krajowych konkursów.
Za wybitne osiągnięcia artystyczne i propagowanie kultury ludowej otrzymał nagrodę imienia Oskara Kolberga przyznaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Należał do Związku Plastyków Warmii i Mazur grupy Feniks w Kozienicach.

Prace rzeźbiarza znajdują się w licznych muzeach i galeriach (jak również w krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych).

Urodził się w Pionkach, ale całe swoje życie związał z Kozienicami.
Skończył filologię rosyjską i studia podyplomowe związane ze sztuką. Z zawodu jest nauczycielem, z zamiłowania zaś artystą rzeźbiarzem. Praca z młodzieżą daje mu dużo satysfakcji i zadowolenia, ale to rzeźba jest jego spełnieniem, nadaje sens jego życiu i wytycza kierunek, którym podąża.

Od dzieciństwa przejawiał zdolności i zainteresowania plastyczne. Z rozrzewnieniem wspomina każde wakacje beztrosko spędzone u dziadków w Nowej Wsi, gdzie w otoczeniu nadwiślańskiej przyrody ukształtowała się jego wrażliwa osobowość i artystyczna dusza. To pod okiem dziadka zaczął strugać swoje pierwsze rzeźbki.

Pierwsze wystawy i konkursy zaczęły się pod koniec lat 80-tych w Kielcach, Radomiu i Łodzi.
Duże znaczenie dla jego twórczości miały plenery rzeźbiarskie: (Kozienice, Lidzbark, Grudziądz, Jabłoń, Grodzisk Wielkopolski, Lochów, Przysucha, Łajsy) i wspólne wyjazdy na targi sztuki do Kazimierza i Iłży. Wtedy to upodobał sobie rzeźbę monumentalną, ogrodową wpisującą się w krajobraz.
Plenery to swego rodzaju „ Akademia Sztuki" - wymiana doświadczeń, doskonalenie warsztatu rzeźbiarskiego i spotkania z ciekawymi ludźmi.

Wiele lat współpracował z galeriami w Kazimierzu U Łazora i Leonardo, oraz z galerią Aniołowo w Warszawie.

Duże znaczenie dla jego drogi twórczej miał wieloletni pobyt we Włoszech i udział w wystawach zbiorowych w Casal Palocco (1992), w Ariccia k/Albano (1994) i w Lawgino Mare zorganizowanej przez Centro Internazionale per le Relazjoni Euro-Afro-Americane.
W czasie swojego pobytu prezentował swoje prace w galerii w Asyżu.

W centrum jego zainteresowań twórczych jest człowiek jako niepowtarzalna jednostka.
Inspiracje czerpie w galeriach i muzeach wzorując się na realistach, ucząc się od najlepszych znanych mistrzów malarstwa i rzeźby.
Człowiek jest dla niego niekończącym się źródłem inspiracji twórczych.
Jego rzeźby są wykonane precyzyjnie, dokładnie modeluje i wygładza każdy szczegół.
Subtelnie modeluje bryłę drewna, aby wydobyć zamierzony kształt. Stara się uchwycić ruch i emocje.
Jego prace są dynamiczne i pełne ekspresji, posiadają znamiona autentyczności, ujawniając indywidualizm i osobowość twórcy oraz charakteryzują się oryginalną artystyczną interpretacją.

Autor coraz częściej podejmuje wyzwania w poszukiwaniu współczesnych form rzeźbiarskich

Jest autorem wielu regionalnych wystaw oraz laureatem krajowych konkursów.
Za wybitne osiągnięcia artystyczne i propagowanie kultury ludowej otrzymał nagrodę imienia Oskara Kolberga przyznaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Należał do Związku Plastyków Warmii i Mazur grupy Feniks w Kozienicach.

Prace rzeźbiarza znajdują się w licznych muzeach i galeriach (jak również w krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych).

OTO DNI KRWI I CHWAŁY – REDUTA ORDONA

I RAKIETNICY KRÓLESTWA POLSKIEGO

Wystawa przygotowana przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie.

Ekspozycja podzielona jest na dwa bloki tematyczne.
Pierwsza część prezentuje zagadnienia związane z początkiem rakietnictwa polskiego, wykorzystywanego do działań zbrojnych w 1 poł. XIX wieku. Ukazane są sylwetki najważniejszych postaci związanych z tą dziedziną artylerii, prezentowany jest warsztat, w którym produkowano pierwsze rakiety oraz rekonstrukcje dziewiętnastowiecznych pocisków.

Druga część wystawy opowiada historię walk, w trakcie Bitwy o Warszawę 6.09.1831 r., wojsk polskich i rosyjskich na Reducie Ordona. Możemy dziś odtworzyć przebieg tego starcia na podstawie znalezisk z badań archeologicznych prowadzonych na reducie przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie. Obiekty prezentowane na ekspozycji ukazują militaria oraz przedmioty osobiste poległych żołnierzy. Zaprezentowana jest również sylwetka bohatera wspomnianej batalii Konstantego Juliana Ordona.

Na wystawie są pokazane także eksponaty pozyskane w wyniku współpracy z Muzeum Mazowieckim w Płocku i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Wystawa gości w Kozienicach od 27 lutego do 31 maja 2021 roku.

Kuratorem wystawy w naszym muzeum jest Grzegorz Kocyk.

Bić się do końca.

Podziemie niepodległościowe w regionie radomskim

w latach 1945–1950

Wystawa poświęcona polskiemu podziemiu niepodległościowemu w regionie radomskim, czyli powiatach radomskim, kozienickim i iłżeckim (północna część dawnego woj. kieleckiego). Na 31 planszach zaprezentowano najważniejsze wydarzenia dla powojennej konspiracji z lat 1945–1950. Na wystawie wykorzystano materiały z zasobu Instytutu Pamięci Narodowej, Archiwum Państwowego w Radomiu oraz ze zbiorów osób prywatnych. Wystawę przygotowało Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej w Lublinie, Delegatura w Radomiu.

Czas trwania 02-03 -2021 do 11-04-2021 .

Kurator wystawy Grzegorz Kocyk.

„Metafory światła w przestrzeni"

2 października - 6 grudnia 2020r. 

Wystawa Elżbiety Staniszewskiej skupia prace podkreślające grę świateł wewnątrz kompozycji oraz w przestrzeni wystawienniczej z wykorzystaniem różnorodnych technik plastycznych. Artystka przedstawi tkaniny gobelinowe, a także miniatury tkackie zainspirowane m. in. renesansową techniką broszowania, a także wykonane w technice własnej. Będzie można również obejrzeć interesujący cykl „Drzewa" będący iluzorycznym przedstawieniem środowiska natury wewnątrz przestrzeni miejskiej. Wyjątkowym aspektem twórczości artystki jest wykorzystywanie instalacji oświetleniowych wewnątrz dzieł, tworzących rozświetlone, optycznie lekkie formy, które zyskują nowe znaczenie i wykorzystanie tradycyjnych tkanin. Artystka poprzez sztukę manifestuje swoją postawę wobec otaczającej rzeczywistości, a także pragnie zwrócić uwagę odbiorców na potrzebę ochrony środowiska naturalnego. Dlatego też w swoich pracach wykorzystuje materiały przeznaczone do recyklingu, jednocześnie nadając im nową, estetyczną jakość

Rzeźby Grzegorza Pecucha – droga niezwykła, droga niełatwa

19 września – 27 listopada 2020r.

Grzegorz Pecuch (1923-2008), rzeźbiarz, nauczyciel PLSP im. Antoniego Kenara w Zakopanem.
Zarówno on sam, jak i przesłanie wystawy zbiegającej się w czasie z Europejskimi Dniami Dziedzictwa, wpisuje się dobrze w tegoroczny temat wydarzenia – Moja droga.

Doprawdy, niełatwa była droga Grzegorza Pecucha, wiodąca z przycupniętej pomiędzy Grybowem a Krynicą maleńkiej Florynki na wyżyny artystycznego kunsztu. Dokumentują ją jego rzeźby, a także osobiste wspomnienia:

Pierwsze moje – jeszcze wówczas nieudolne – rzeźbki powstały na pastwisku podczas pasienie krów. Wiele razy zdarzało się, że krowy poszły w szkodę, ale ja do domu wracałem z nową rzeźbką. (...) Pewnego razu przyszedł do naszego domu sąsiad i zobaczywszy moje prace powiedział mi tak: „Ja przed wojną byłem w Zakopanem w wojsku, tam widziałem cuda rzeźbione w drewnie – powinieneś jechać do Zakopanego". (...) 1-go września 1946 roku zjawiłem się przed Szkołą Przemysłu Drzewnego przy ul. Krupówki nr 8. Umyłem się w potoku i z konikiem pod pachą poszedłem na egzamin.

Taki był początek tej drogi, a dokąd ona wiodła? Z pewnością nie na tzw. salony – wygodne enklawy snobizmu i przywilejów płynących z „bycia artystą". Prowadziła ona w głąb materii
i dalej, poprzez wydobywanie i doskonalenie form, w głąb istoty rzeźby i w głąb siebie.

Drewniany konik prowadzi go przez życie
U Pecucha praczas dmucha
tam z brzucha natury
wychodzą światy
Tam chodzą po izbie
Nie pilnowane
Łagodne lipowe kłody

Jerzy Harasymowicz

Jesień życia, wystawa malarstwa i rysunków ks. Stanisława Drąga
od 15 lipca do 23 sierpnia 2020 r.

Wystawa prezentuje obrazy i rysunki, których autorem jest ks. Stanisław Drąg, znany malarz a przede wszystkim ceniony ikonopis. Na kozienickiej wystawie przedstawionych jest ponad dziewięćdziesiąt obrazów. W większości są to studia rysunkowe, portrety ludzi starych, mających za sobą bagaż doświadczeń minionych lat.
Oprócz prac księdza Stanisława, zobaczyć będzie można prace innych artystów - ks. Władysława Paciaka, Edwarda Kiełtyki, Haliny Hermanowicz, Kazimierza Królika, Jury Sulimowa i in.

Malarstwo Heleny Zaremby-Cybisowej
26 maj- 2 sierpnia 2020r.

Helena Zaremba-Cybisowa (Równe 22 II 1911 – Warszawa 20 X 1986) znakomita malarka i wybitny długoletni pedagog Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Pozostając w nurcie polskiego koloryzmu - mimo urzeczenia malarskim kunsztem swego męża Jana Cybisa, najwybitniejszego przedstawiciela i zarazem teoretyka tego kierunku - tworzyła dzieła znaczone własną indywidualnością. Jak sama przyznawała, dzieląc czas między obowiązki zawodowe i rodzinne nie zawsze było łatwo wykroić ten jego kawałek, który mogłaby przeznaczyć na własną twórczość. Pomimo tego powstał z nich piękny kobierzec – dzieło życia liczone ilością świetnych obrazów i wystaw, na których były prezentowane:

w Warszawie, Szczecinie, Łodzi, Bydgoszczy, Częstochowie, Wiedniu, Budapeszcie, Pradze, Karlowych Warach, Czeskich Budziejowicach, Bukareszcie, Berlinie, Sofii, Bratysławie, Hadze,
Nowym Jorku, Chicago.

Obrazy Heleny Zaremby-Cybisowej znajdują się m.in. w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, zbiorach Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Lubelskiego w Lublinie oraz kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

Wdzięczni Organizatorzy informują, iż prezentowane obrazy zostały udostępnione przez Rodzinę Artystki.

"Rowerem przez Saharę i jeszcze dalej"
wystawa fotografii Jacka Herman-Iżyckiego
luty- 14 czerwca 2020

Ponad 40 lat temu Jacek Herman-Iżycki rozpoczął samotną wyprawę rowerową po Afryce. Po prawie 3 latach przygotowań i starań wyruszyłˆ w czerwcu 1979 roku samolotem do... Nowego Jorku. Z powrotnego lotu do Warszawy wysiadłˆ we Frankfurcie i przez trzy miesiące sprzedawałˆ polskie plakaty teatralne, jazzowe i filmowe w Danii i Holandii, by zarobić na wymarzoną podróż.

8. stycznia 1980 roku poleciałˆ do Algierii. 9 stycznia o godz. 14.30 czasu lokalnego, wylądowaˆł w Afryce Półˆnocnej, rozpoczynając podróż w nieznane. W ciągu dziewięciu miesięcy przejechałˆ rowerem ponad 10 000 km. Na tej trasie przejechałˆ dodatkowo autobusami i samochodami 4300km. W sumie różnymi ś˜rodkami lokomocji pokonałˆ w Afryce od 9 stycznia do 2 grudnia 1980 roku ponad 22 000km.

Wystawa fotografii pokazuje najciekawszy fragment tej podróży - przejazd rowerem przez Saharę z północy na połˆudnie.

Prezentowana wystawa ukazuje trasę tej niezwykˆej i historycznej podróży, odwiedzane miejsca, spotykanych ludzi i mijane po drodze krajobrazy.

Ekspozycja wzbogacona zostałˆa o oryginalne obiekty etnograficzne, przyrodnicze i podróżnicze ze zbiorów autora.

A więc wojna!!! Ludność cywilna we wrześniu '39

1 września 1939r. o świcie, bez wypowiedzenia wojny, wojska niemieckie zaatakowały Polskę, a 17 września, bez wcześniejszego wypowiedzenia traktatów o nieagresji, Armia Czerwona wkroczyła na wschodnie ziemie II Rzeczypospolitej. Już pierwsze godziny wojny pokazały, iż obaj agresorzy prowadzić ją będą w sposób bezwzględny, a ich działania kierowane sa nie tylko przeciwko regularnym jednostkom wojskowym, ale również ludności cywilnej, mimo że była ona chroniona stosownymi konwencjami międzynarodowymi.

Wystawa "A więc wojna!!! Ludność cywilna we wrześniu '39" przygotowana została z myślą o tych zwykłych ludziach, których życie zmieniło się diametralnie wskutek prowadzonej wojny. To im oddano głos. Wczytując się we fragmenty wspomnień i relacji cywilnych uczestników wojny 1939r. (często dotąd niepublikowanych) można wczuć się w atmosferę tamtych dni, poznać wrzesień 1939r. widziany z perspektywy różnych ludzi, wydawałoby się bezsilnych wobec otaczających ich grozy i niebezpieczeństwa. Nie wszyscy mogli włączyć się w "cywilny front walki", byli też tacy, którym wojna odbierała wolę działania.

Prezentowane relacje przedstawiają doświadczenia i odczucia luszi różniących się pod względem wieku, profesji czy pełnionej roli społecznej. Stworzony został w ten sposób w miarę pełny obraz tamtych trudnych dni. Staje sie on bardziej plastyczny i sugestywny dzięki fotografiom i faksymilom dokumentów oddających współczesną rzeczywistość.

Wystawa składa się z 40 plansz oraz zdjęć w dużym formacie.

Wystawa opracowana przez Biuro Edukacji Instytutu Pamięci Narodowej oddział w Lublinie

Skarby naszej historii. Opactwo benedyktyńskie w Sieciechowie

W bednarskim fachu

Wielu z nas, a już na pewno większa część młodego pokolenia nie zdaje sobie sprawy z tego, czym zajmuje się bednarz i na czym polega bednarstwo.

Jest to jeden z najstarszych zawodów związanych z drewnem (wytwarzanie naczyń z klepek drewnianych m.in. beczek, balii, maselnic czy wiader). Zawód ten, kiedyś powszechny, w drugiej połowie XX wieku został prawie zapomniany i znajdował zastosowanie głównie w produkcji przedmiotów do celów dekoracyjnych.

Na ekspozycji zaprezentowany został warsztat bednarski, wiele bednarskich wyrobów oraz liczne narzędzia, między innymi kobylica do przytrzymywania drewna przy jego obróbce, wątorniki służące do wycinania rowka w klepkach, śruby do zakładania obręczy na złożone już naczynia.

Uzupełnieniem ekspozycji są eksponaty z zakresu sztuki ludowej - obrazy, rzeźby drewniane i ceramiczne pokazujące pracę bednarza.

Zaprezentowane eksponaty pochodzą ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Kozienicach im. prof. Tomasza Mikockiego oraz Muzeum Wsi Radomskiej.

"Naszej chaty niskie progi”

Wystawa prezentuje wnętrze dwuizbowej chałupy wiejskiej z przełomu XIX i XX w. Bogaty zbiór eksponatów etnograficznych pozwolił jej autorom na rekonstrukcję izby„czarnej", w której koncentrowało się życie codzienne, izby „białej"- reprezentacyjnej, światecznej oraz komory – pełniącej funkcję magazynu. Dzięki temu możemy wyobrazić sobie, jak mieszkali ludzie w Rejonie Puszczy Kozienickiej, jakich używali sprzętów, jak spędzali czas, co ich cieszyło.

Tradycyjna chałupa urządzona była skromnie,jej wnętrza wypełniały surowe meble i liczne przedmioty używane w gospodarstwie domowym. Oznaką zamożności były haftowane poduchy, skrzynie wypełnione kilimami, odzieżą odświętną oraz święte obrazy.

Wystawa jest dokumentem tradycji, obyczajów i dziedzictwa wiejskiego. Przenosi nas w świat, który bezpowrotnie minął, gdzie wierzenia i wróżby łączyły się z realnym życiem.

Zatrzymać czas i pamięć. Dawne Kozienice w fotografii

Na wystawie pokazanych jest ponad 300 zdjęć przedstawiających nasze miasto od czasów dwudziestolecia międzywojennego, poprzez okres okupacji, wczesne lata powojenne do czasów nam współczesnych.

Czas płynie szybko, zmieniają się ludzie, zmienia się wygląd miasta, ulice jak w kalejdoskopie ulegają szybkim przeobrażeniom.

Prawdopodobnie niewielu mieszkańców Kozienic pamięta jak wyglądało miasto kilkanaście a tym bardziej kilkadziesiąt lat temu. Fotografie które zatrzymały czas w kadrze, ocaliły miasto od zapomnienia, a jednocześnie uzmysłowiły nam jak wielkim zmianom i w jak krótkim czasie uległo nasze miasto. Pokazują one, jak z krajobrazu cichego, spokojnego miasteczka zniknęło wiele domów przede wszystkim tych drewnianych, które stanowiły o charakterze miasta.

Dzięki prezentowanym fotografiom możemy cofnąć się w czasie i odbyć spacer po Kozienicach sprzed lat.

Będzie to podróż sentymentalno – wspomnieniowa, która z całą pewnością dostarczy niemało wzruszeń, z tęsknotą wrócimy do dawnych lat, lat dzieciństwa i młodości.

Galeria malarstwa im. Stanisława Westwalewicza

Stanisław Westwalewicz – artysta malarz, grafik, rysownik, urodził się w 1906 roku w Kozienicach, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. W latach 1928 – 1932 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jego mistrzami byli profesorowie: Włodzimierz Jarocki, Ignacy Pieńkowski, Karol Frycz i Fryderyk Pastuch. Po studiach wrócił do Kozienic.

We wrześniu 1939 roku na ochotnika zgłosił się do wojska, po 17 września dostał się do rosyjskiej niewoli. Był więźniem w Kozielsku i Griazowcu. Cudem uniknął śmierci w Katyniu. Jak sam niejednokrotnie powtarzał – spóźniłem się na własną śmierć.

W 1941 roku po wybuchu wojny rosyjsko – niemieckiej wstąpił do 2 Korpusu Armii Polskiej gen. Andersa, z którym przeszedł cały szlak bojowy od krajów Bliskiego Wschodu do ziemi włoskiej. Pracował w drukarni polowej w której wydawany był „Orzeł Biały". Później znalazł się w sekcji graficznej Oddziału 2 Korpusu w Neapolu, skąd ponownie przeniesiono go do Rzymu.

Przez okres wojny nie zrezygnował z twórczości artystycznej, cały czas malował, a swoje prace wystawiał w Bejrucie, Bagdadzie, Damaszku, Jerozolimie i Rzymie. Po zakończeniu wojny na krótko powrócił do Rzymu, gdzie został współzałożycielem międzynarodowego stowarzyszenia artystów Circolo Artistico Internazionale, zwanego też „Art. – Club" . Do stowarzyszenia należeli artyści niemal z całej Europy.

Po krótkim pobycie w Anglii, w 1947 roku powrócił do Polski. W 1962 roku artysta wraz z rodziną na stałe przeniósł się do Tarnowa, gdzie mieszkał i tworzył do końca życia. Zmarł w Tarnowie 15 maja 1997 roku.

Do końca życia był czynny artystycznie. Pozostawił po sobie imponujący dorobek twórczy, dziesiątki obrazów z przedstawieniami martwych natur, pejzaży, scen rodzajowych, portretów, liczne rysunki i grafiki. Uprawiał nie tylko malarstwo sztalugowe, ale też zajmował się sztuką sakralną. Jest autorem polichromii w wielu kościołach, m. in. Tarnowie, Pilźnie a także w kościele p.w. Św. Krzyża w Kozienicach.

Na przestrzeni lat jego prace prezentowane były na niezliczonej ilości wystaw indywidualnych i zbiorowych w Polsce i poza jej granicami – we Włoszech, USA, Anglii, Niemczech, Austrii. Jego obrazy znajdują się w polskich muzeach, a także w kolekcjach w kraju i za granicą. Był laureatem wielu nagród i odznaczeń, czynnie uczestniczył w życiu kulturalnym i artystycznym Tarnowa i Krakowa.

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku odbyło się kilka wystaw retrospektywnych artysty: w Instytucie Polskim w Wiedniu, Pałacu Sztuki w Krakowie, w Galerii Sztuki Współczesnej w Tarnowie. W 1996 roku, w 90 rocznicę urodzin artysty kozienickie Muzeum Regionalne zorganizowało wystawę retrospektywną pt. „Stanisław Westwalewicz – Rodem z Kozienic". Była to ostatnia wystawa, która powstała za życia Mistrza. W ten sposób bodaj symbolicznie powrócił do rodzinnego miasta. Nigdy nie zapomniał o mieście, z którym łączyły go silne więzi emocjonalne, wracał tu we wspomnieniach. W rozmowach często akcentował i podkreślał wagę Kozienic, a wyraz swojej tęsknoty do rodzinnych stron dał w obrazach olejnych znajdujących się w kozienickim muzeum. Upamiętnił na płótnach stare przedwojenne Kozienice, te które pozostawił kilkadziesiąt lat temu.

Artystyczna ranga obrazów Stanisława Westwalewicza oraz jego piękny patriotyczny życiorys stały się przesłankami utworzenia w naszym muzeum galerii noszącej Jego imię. Jej zasadniczy zrąb tworzą obrazy ofiarowane przez Patrona. Galeria skupia obrazy malarzy polskich, przede wszystkim tych, którzy w jakiś sposób związani byli z Kozienicami lub Puszczą Kozienicką poprzez miejsce urodzenia, czy też tematy obrazów. Pokazane są także obrazy malarzy nie związanych z naszym regionem, ale ze względu na wartość artystyczną zasługujące na udostępnienie publiczności.

W galerii zaprezentowano prace m.in. Tadeusza Ajdukiewicza, Wacława Chodkowskiego, Fryderyka Klopfera, Wacława Kościanowskiego, Walerego Eliasza Radzikowskiego, Bogusława Luśtyka...

ENEA Wytwarzanie S.A.- Oficjalny Patron Galerii Malarstwa im. Stanisława Westwalewicza

Rotmistrz Witold Pilecki. Polak, mąż, ojciec, bohater.

wystawa czynna od 3 marca do 30 kwietnia 2017 roku

Witold Pilecki urodził się w 1901 roku w Rosji, dokąd władze carskie zesłały jego rodzinę za udział w powstaniu styczniowym. Po powrocie do Polski w latach 1918-1920 służył w wojsku. Walczył z bolszewikami, między innymi w bitwie warszawskiej. Brał też udział w kampanii wrześniowej, potem zaangażował się w konspirację. W listopadzie 1939 roku był jednym z organizatorów Tajnej Armii Polskiej, która weszła później w skład Związku Walki Zbrojnej.

Zdolny do najwyższych poświeceń w imię nadrzędnych wartości zdobył się na akt najwyższego heroizmu. W 1940 roku , przy akceptacji dowództwa , z własnej woli pozwolił aresztować się Niemcom, by w ten sposób dostać się za druty obozu Auschwitz . Celem miała być rejestracja docierających stamtąd przerażających informacji o losach więźniów oraz zorganizowanie ruchu oporu. Jako jeden z pierwszych tworzył raporty o Holokauście, zwane dalej Raportami Pileckiego. Po wypełnieniu misji zorganizował ucieczkę z obozu. Będąc uczestnikiem Powstania Warszawskiego, po jego upadku dostał się do niemieckiej niewoli. Po wojnie, mimo osobistego zagrożenia, nie skorzystał z okazji ucieczki z Polski (pomimo rozkazu gen. Władysława Andersa). W roku 1947 Witolda Pileckiego aresztował UB. Był straszliwie torturowany. Mówiąc żonie o toczonym przeciw niemu śledztwie użył określenia, że :"Oświęcim to była igraszka". Z wyroku sądowego został zamordowany 15 maja 1948 roku. W 1990 roku wyrok na rotmistrza Pileckiego został anulowany. W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński przyznał pośmiertnie Witoldowi Pileckiemu Order Orła Białego.

Głównym celem wystawy jest odpowiedź na pytanie kim był i dlaczego zginął jeden z sześciu najodważniejszych bojowników ruchu oporu II wojny światowej. Kto słyszał o Witoldzie Pileckim 25 lat temu, kto go znał ? Tylko nieliczni żyjący jego towarzysze walk i konspiracji. Mimo że został skazany przez władze komunistyczne na wieczne zapomnienie, dziś staje się wielką postacią historyczną. Najbardziej znany jest jako bojownik i konspirator, ale był też normalnym człowiekiem : synem, bratem, mężem, ojcem i społecznikiem. Realizował swoje marzenia w malarstwie, poezji, muzyce a także w rolnictwie. Bardzo kochał swoich najbliższych i mimo krótkiego życia zdążył przekazać im jak trzeba godnie żyć. Niniejsze opracowanie pokazuje również te zwykłe chwile życia bohatera, aby stał się on bliższy dla nas wszystkich.

Magdalena Spasowicz- malarstwo

wystawa czynna od 21 stycznia do 28 lutego 2017 roku

Magdalena Spasowicz- Studia w Adademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa u prof. Jana Cybisa, oraz na Wydziale Grafiki u prof. Tadeusza Kulisiewicza. Dyplom na Wydziale Malarstwa w 1953r.

Wystawy: m.in. Warszawa, Londyn, Malaga, Berlin, Trypolis, Waszyngton, Regensburg, Lipsk, Bratysława, Wrocław, Szczecin, Moskwa, Sofia, Budapeszt, Praga, Drezno, Boston, Nowy Jork, Chicago, Berlin, Wiedeń.

Mody mijają, a malarz powinien pozostać wierny sobie. Jest milion dróg, ale do muzyki, która artysta czuje w malarstwie, musi dotrzeć sam, znaleźć własna ścieżkę i nią się wspinać lub usuwać, dążąc do jedynego dla siebie wątku.

Temat w malarstwie dla mnie jest ważny, ważna jest natura, to co mnie otacza, ale musi być przetworzone na materię malarską. Sztuka jest sprawa tajemną, pour les inicies.

Chiński poemat z epoki Song mówi: "Sztuka stwarza coś ponad kształtem rzeczy, choć jej znaczenie polega na tym, żeby zachować kształt rzeczy."

Magdalena Spasowicz

Historia życia na Ziemi

wystawa czynna od 4 listopada 2016r. do 15 stycznia 2017r.

wstęp bezpłatny

Wystawa Uniwersyteckiego Centrum Przyrodniczego im. Profesora Andrzeja Myrchy w Białymstoku prezentuje rozwój fauny i flory od okresu kambryjskiego z ery paleozoicznej,sprzed około 540 mln lat, po plejstocen – czas wielkich zlodowaceń na Ziemi w ciągu ostatniego miliona lat. Na 12 planszach graficznych przedstawiona została paleogeografia świata i Polski, rekonstrukcje pejzaży florystycznych i typowych zespołów faunistycznych w poszczególnych okresach er: paleozoicznej, mezozoicznej i kenozoicznej. Plansze dodatkowo zawierają zwięzłe teksty o ważnych wydarzeniach geologicznych oraz najistotniejszych tendencjach ewolucyjnych w rozwoju flory i fauny w każdym okresie, a także informacje o rodzajach skał z tamtych czasów występujących dzisiaj na terenie Polski.
Całość ekspozycji uzupełnia kolekcja kilkudziesięciu autentycznych skamieniałości z poszczególnych okresów geologicznych i z różnych miejsc na naszym globie, będąca dokumentacją bogactwa i różnorodności gatunkowej roślin i zwierząt, jakie przed setkami, dziesiątkami czy milionami lat temu rosły i żyły na Ziemi oraz ich zmienności jako efektu przystosowań do ciągle zmieniającego się środowiska.

mgr Wiesław Mikucki
kierownik Centrum

Oskar Kolberg  (1814-1890). Kompozytor, Folklorysta, Etnograf

od 15 maja do 31 października 2016 roku

wystawa przygotowana przez Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu wspólnie z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach działań strategicznych związanych z Rokiem Kolberga.

Oskar Kolberg żył na przełomie dwu epok: romantyzmu i pozytywizmu, stworzył i konsekwentnie realizował program kompleksowych badań kultury ludowej ziem dawnej Rzeczypospolitej. Dał tym samym polskiej etnografii i folklorystyce podstawy źródłowe i metodologiczne.

Jego dorobek w zakresie badań nad kulturą ludową jest imponujący i wysoko oceniany przez współczesnych badaczy. Zarówno opublikowane, jak i pozostawione w manuskryptach materiały z Jego badań stanowią bezcenne źródło do dziejów kultury polskiej.

Uta Przyboś-Christiaens  -  malarstwo

 wystawa czynna od 16 września do 23 października 2016roku

Artystka ukończyła Królewską Akademię Sztuk Pięknych w Brukseli i ASP w Warszawie na wydziałach malarstwa ze specjalizacją dodatkową - rzeźba.

Uczestniczyła w wystawach zbiorowych w Polsce, Niemczech i Belgii.

Prezentowała też swoje prace na wystawach indywidualnych w Polsce (Warszawa, Rzeszów, Kielce) i Stanach Zjednoczonych.

Jej obrazy znajdują się w zbiorach w Polsce i zagranicą.

Wyróżniona np. w konkursie na pomnik Wielkiej Księżnej Charlotte w Luksemburgu.

Tworzy cykle prac m.in. "Odejścia", "Konie Apokalipsy", "Pieczęcie", "Po", "Nosorożce GMO", "Z tej ziemi" i inne.

Tworząc kolejny cykl stara się używając języka plastyki poruszać nurtujące ją pytania, ukazywać problemy, szukać jak poprzez widzialne można ukazać i niewidzialne, ale też i znajdywać najwłaściwszą formę i próbować choćby musnąć piękno.

Posługuje się techniką olejną, pastelem olejnym i technikami własnymi.

Zajmuje się też poezją, dotychczas ukazały się cztery tomiki wierszy: "nad wyraz", "A TU TAK", "Stopień", "Prosta".

Publikuje też wiersze w piosmach literackich np. "Twórczości" , "Odrze", "Akcencie" i innych.

Pisywała też recenzje z wystaw drukowane głównie w poznańskim "Arkuszu". Zajmuje się także architekturą wnętrz.

Wystawa poplenerowa "Puszcza Kozienicka. Inspiracje Garbatka-Letnisko 2015"

od 22 lipca do 21 sierpnia 2016 roku

Słowo o międzynarodowym spotkaniu twórców kultury plastycznej w Polsce.

W gościnnych, choć skromnych progach Szkoły Drzewnej i Leśnej w Garbatce- Letnisku, w miejscowości o tradycjach uzdrowiskowo - wypoczynkowych, położonej w prastarej Puszczy Kozienickiej, będzie odbywał się IX Międzynarodowy Plener Ekspresji Twórczej, Malarstwa i Rzeźby „Puszcza Kozienicka. Inspiracje Garbatka- Letnisko”. To już dziewiąte spotkanie artystów ceniących sobie wyjątkową atmosferę Mazowsza, a w nim regionu kozienickiego, gdzie łaskawość losu, w pięknej przyrodzie umieściła Garbatkę- Letnisko. Pomysłodawcą zorganizowania pierwszego pleneru w Szkole Drzewnej i Leśnej był starosta kozienicki Janusz Stąpór oraz prof. Aleksander Olszewski - dziekan Wydziału Sztuki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego w Radomiu.

W plenerach wzięło udział około 150 artystów z Polski i z zagranicy (Armenia, Bułgaria, Czechy, Hiszpania, Izrael, Litwa, Macedonia, Niemcy, Rosja, Słowacja, Tadżykistan, Ukraina, Wielka Brytania, Włochy). Zdecydowana większość z nich to pedagodzy akademiccy uczelni artystycznych.

„Twórcze Lato w Garbatce- Letnisku’’ to projekt, w którym główne wydarzenie stanowi wspomniany plener, poprzedzony warsztatami rzemiosła artystycznego i rękodzieła (garncarstwo, plecionkarstwo, kowalstwo, snycerstwo, witraż oraz natchnione aurą kontemplacji warsztaty ikonopisania prowadzone z grupą ,,Droga Ikony’’ www.drogaikony.jezuici.pl).

Twórcy mieli możliwość zwiedzenia urokliwych krajobrazowo, historycznie i przyrodniczo zakątków pogranicza Mazowsza i Lubelszczyzny, w tym powiatu kozienickiego z Królewską Puszczą Kozienicką. Pasja artystów i zjawiskowa atmosfera podczas pleneru, spotkań twórców z przedstawicielami lokalnej społeczności i miłośnikami sztuk plastycznych, ujawniły dużą potrzebę partycypacji w kulturze przez kontynuowanie spotkań artystycznych Garbatce-Letnisku.

Zgodnie z formułą plener zakończy się wernisażem. Prace prezentowane będą także podczas wystaw poplenerowych w Kozienicach, Zwoleniu, Radomiu, Kazimierzu Dolnym nad Wisłą, Janowcu, Warszawie i wielu innych miejscowościach.

Spotkania artystów z różnych, czasami bardzo odległych krajów, to ciekawy eksperyment, w którym twórcy nie tylko dzielą się indywidualnym doświadczeniem warsztatowym,
a przede wszystkim inspirują się wzajemnie. Inspiracje stanowią ich osobowości, twórczość, uprawiana technika, warsztat, różne pojmowanie istoty tworzenia, odkrywanej indywidualnie i inaczej dla każdego z twórców. Inspiruje więc różna definicja sztuki i jej roli we współczesnej kulturze, choć często poddanej globalizacji i homogenizacji.

Obserwacja i partycypacja w takich spotkaniach dla wielu uczestników bywa doskonałym powodem do rozszerzenia własnych horyzontów, otwarcia na świat i człowieka.

W siódmym i ósmym międzynarodowym spotkaniu artystów w Polsce rolę patrona medialnego objęło włoskie wydawnictwo Lotus Publishing, życząc wszystkim uczestnikom wielu fascynujących odkryć, dokonań i wzruszających satysfakcji na twórczym szlaku.

Plener realizowany był pod honorowym patronatem: Adama Struzika - Marszałka Województwa Mazowieckiego, Radosława Witkowskiego - Prezydenta Miasta Radomia, Janusza Stąpóra - Starosty Powiatu Kozienickiego, dra Tomasza Śmietanki - Burmistrza Gminy Kozienice, prof. Wojciecha Zubali - Prorektora ASP w Warszawie, prof. Aleksandra Olszewskiego - Dziekana Wydziału Sztuki UT-H w Radomiu, dra Janusza Popławskiego - Prezesa ZPAP okręg Radom, Tomasza Sota - Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu, dr hab. Janusza Czerepko - Dyrektora IBL w Sękocinie Starym, Czesława Czechyry - Posła na Sejm RP, Muzeum Nadwiślańskiego w Kazimierzu Dolnym, Dłuta.pl - największego w Polsce sklepu z dłutami, płk. Annę Osowską - Rembecką - Dyrektor Okręgowej Służby Więziennej w Warszawie, o. Jacka Wróbla - Droga Ikony, Jacka Rybki - Prezesa Zarządu Tooltechnic System, włoskiego wydawnictwa Lotus Publishing oraz Lidii i Jarosława Ostaszewskich - portal Dom i Drewno.

Z wielką radością dzielimy się z Państwem twórczymi owocami upałów i burz lipcowych. Zapraszamy do odwiedzenia plenerowiczów od 13. do 30. lipca 2016 r. oraz na wernisaż 30 lipca o godz.17.00. Międzynarodowy plener poprzedzają działania związane z Twórczym Latem w Garbatce: warsztaty ikonopisania ( www.drogaikony.jezuici.pl) oraz warsztaty snycerskie, których finał wypowie się poświęceniem ikon w Kościele Parafialnym w Garbatce - Letnisku 12 lipca o godz. 12.00.

Twórcza pasja artystów i natchniona atmosfera spotkań plenerowiczów z przedstawicielami lokalnej kultury i miłośnikami sztuk plastycznych ujawniły dużą potrzebę społeczną uczestnictwa w kulturze przez kontynuowanie spotkań artystycznych w Garbatce. Na zasadzie edukacyjnej i artystycznej otwartości do udziału w plenerze w dowolnym wymiarze czasu zapraszamy wszystkich sympatyków sztuk plastycznych, szczególnie młodzież szkolną.

 
Elżbieta Dziedzicka

Dojrzałe marzenia - malarstwo Leokadii Styś

od 14 maja do 30 czerwca 2016 roku

Leokadia Styś z domu Wolska urodziła się w 1932 roku w Kozienicach. Przygodę z malarstwem rozpoczęła około 1956 roku wykonując tak zwane makatki na płótnie, które sprzedawane na jarmarkach w Kozienicach znajdowały wielu nabywców wśród mieszkańców zarówno miasta jak i okolicznych wsi. Kolejnymi pracami były obrazy olejne o tematyce religijnej malowane na dykcie. Jedyny zachowany obraz z tego okresu wykonany w latach 60-tych ubiegłego stulecia został podarowany przez malarkę Muzeum Regionalnemu w Kozienicach.

Okres intensywnej pracy twórczej zbiega się z datą przejścia na emeryturę tj. od 1992 roku. Rozpoczęła malować obrazy o tematyce krajobrazowej i przyrodniczej oraz zaczęła również malować akwarelą, pastelą i kredką. W zaciszu domowym zaczęła również pisanie wierszy. Tematów do obrazów dostarczały częste w latach 80-tych ubiegłego stulecia, coroczne wyjazdy wczasowe i uzdrowiskowe (morze, góry, jeziora), a także liczne wyjazdy zagraniczne.N a przestrzeni ostatnich 17 lat powstało wiele obrazów olejnych i akwarel. Wiele znajduje się za granicą w prywatnych domach w Szwecji, Ameryce, Austrii, Francji, Włoszech oraz w Niemczech.

Obraz przedstawiający budynek Gminy Kozienice znajduje się w Urzędzie zaprzyjaźnionego z Kozienicami niemieckiego miasta Golheim. W zaprzyjaźnionej ukraińskiej gminie Miżgiri, znajdują się dwa obrazy malarki.

Malując uczestniczyła w wielu plenerach, otrzymywała tam liczne puchary, nagrody i wyróżnienia.

Pani Leokadia Styś miała również kilkanaście wystaw indywidualnych: w Muzeum Regionalnym w Kozienicach, w Bibliotece Gminy w Kozienicach, w DK w Kozienicach, w Bibliotece w Iłży.

Wraz z grupą twórców miała również kilkadziesiąt wystaw zbiorowych m.in. w Radomiu w Resursie Obywatelskiej, w Galerii w Pionkach, w Zwoleniu w Domu Kultury, w Lipsku w Centrum Kultury w Puławach w Domu Kultury, w Muzeum w Szydłowcu, a także w Urzędzie Marszałkowskim w Warszawie.

Za granicą z grupą twórców miała wystawy w Niemczech, Słowacji i Mołdawii.

Od 1999 roku corocznie uczestniczy w Iłżeckich Jarmarkach Sztuki Ludowej zdobywając tam również wiele nagród i wyróżnień.

W 2005 r. Pani Leokadia Styś otrzymała nadany przez Prezydenta R.P. srebrny krzyż za zasługi.

W tymże roku została wyróżniona przez Ministra Kultury odznaką „zasłużony działacz kultury".

W uznaniu swych zasług dla promowania Kozienic otrzymała również od Burmistrza Gminy Kozienice medal z 450-lecia Kozienic.

W 2008 roku otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej" od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Obrazy malarki są również prezentowane w Poznaniu na targach, podczas Festynu Ekologicznego w Warszawie na Polach Mokotowskich, a także corocznie w powiecie kozienickim podczas dożynek gminnych i powiatowych.

Malarka jest członkiem Grupy Twórczej „VENA" działającej w Kozienicach oraz członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych Oddział w Kozienicach.

Stała ekspozycja obrazów znajduje się w Galerii Twórców w wieży koło Muzeum Regionalnego w Kozienicach.

Ślad człowieka - Epoka żelaza w Puszczy Kozienickiej

W prehistorii epoka żelaza to okres dziejów ludzkości w którym to właśnie żelazo stało się głównym surowcem do wytwarzania narzędzi. Na terenach dzisiejszej Polski trwała od ok. 700 r. p.n.e do ok. 500 n.e.

Na terenie obecnej Puszczy Kozienickiej zostały odnalezione ślady trzech kultur z epoki żelaza: kultury łużyckiej (nieliczne fragmenty ceramiki, które nie są prezentowane na wystawie), kultury grobów kloszowych oraz kultury przeworskiej.

Stanowiska kultury grobów kloszowych prezentowane na wystawie: Ryczywół, Mniszew, Rozniszew, Nowa Wieś, Wilczkowie, Psary i Piotrkowice.

Stanowiska kultury przeworskiej prezentowane na wystawie: Chinów, Sieciechów- Wójtowa Góra, Opatkowice i Nowa Żelazna.

Inaczej widziane... wystawa fotografii Franciszka Subocza

 od 1 kwietnia do 8 maja 2016 roku

Franciszek Subocz –AFRP, absolwent Wyższego Studium Fotografii w Warszawie.

Od 1996 roku członek rzeczywisty Fotoklubu RP Stowarzyszenia Twórców – Region Radomski.

Swoje życie związał z Kozienicami, tutaj rozwinęła się jego dusza artystyczna i pasja do fotografowania.

Od wielu lat organizuje plenery, warsztaty fotograficzne czy nawet zwykłe spotkania w gronie znajomych, gdzie inspirując innych, chętnie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem.

W „Galerii na basenie" organizuje cykliczne wystawy fotograficzne, na których członkowie „Fotoklubu" oraz wychowankowie i przyjaciele mogą zaprezentować swoje prace. Ostatnim dokonaniem wystawienniczym był cykl Oto człowiek , w którym zaprezentowali się twórcy z Kozienic, Pionek i Radomia.

Fotografie Franciszka Subocza cieszą się uznaniem w środowisku artystycznym w kraju i za granicą.

Zdjęcia prezentowane na wystawie przedstawiają: konie ze stadniny w Janowie Podlaskim, w Kozienicach oraz ze Stajni Kociołki „Puszcza Kozienicka".

Malowane światlem- przyroda polska w obiektywie Artura Tabora

15 stycznia - 16 marca 2016r.

Pasja tworzy człowieka. Jeśli odda się jej bez reszty, kształtuje jego wolę, charakter, wydobywa talenty. Pasją życia Artura Tabora była fotografia natury, przyrody wszechobecnej w jego twórczości także wtedy, gdy nie będąc głównym tematem przedstawienia stawała się kontekstem ukazania egzystencji człowieka.

Aby być dobrym fotografem przyrody trzeba czuć jej potężne tętno, wtopić się w nią tak, by odczuwać jedność wspólnoty. Artur Tabor był jej portrecistą wybitnym. Miesiące żmudnych przygotowań, ciągnące się w nieskończoność godziny trwania w niewygodnej pozycji, gdy za jedyny punkt oparcia służy konar wysokiego drzewa albo chybotliwe dno zamaskowanego pontonu, owocowały utrwaleniem tej jednej jedynej chwili, jednego niepowtarzalnego ujęcia. Gromadzone cierpliwie pieczołowicie, składały się one w piękne wartościowe albumy,

przysparzały autorowi nagród w krajowych i międzynarodowych konkursach fotograficznych.

Jak wielkiej cierpliwości, wytrwałości wymagała ta praca, niech świadczy choćby to, że realizacja albumu „Sowy Polski", uznawanego za największe dzieło Autora trwała 8 lat.

A było przecież jeszcze wiele innych – „Bug. nadbużańskie Polesie", „Z Bliska i Z Daleka. Piła i Okolice", „Kathmandu – Szkice", „Królestwo Dzikich Gęsi" (wspólnie z Przemysławem Szymońskim), „Bug pejzaż nostalgiczny", „Wisła – królowa rzek". Były też liczne filmy, wystawy...

Artur Tabor nie wyczerpał wszystkich posiadanych możliwości twórczych. Odszedł przedwcześnie w trakcie swej ostatniej wyprawy do Mongolii w 2010 r. W rękach trzymał aparat fotograficzny.

Środowiskowa Wystawa Twórców Sztuk Plastycznych Ziemi Kozienickiej

wystawa czynna od 26 czerwca do 30 sierpnia 2015 roku

Z wielką przyjemnością prezentujemy Państwu artystyczny dorobek mieszkańcow Kozienic oraz bliskiego im regionu. Ziemia kozienicka obfituje talentami - tak było niegdyś i tak jest obecnie. Nic więc dziwnego, iż obecny najnowszy ich przegląd zgromadził dzieła aż 46 twórców parających sie twórczościa plastyczną. Wypełnione nimi muzealne sale niczym mityczny róg obfitości emanują bogactwem artystycznych postaw, zaskakują szeroką gamą kolorów. W obrębie wspólnej ekspozycji zgodnie sąsiadują wszelkie twórcze dokonania: malarstwo, rzeźba, sztuka użytkowa, fotografia. W ten sposób spełniły się wspólne intencje uczestników i organizatorów wystawy zmierzające ku temu, aby skupić i pokazać wszelkie obecne w naszym środowisku przejawy i dążności w kierunku upiększania i twórczego przekształcania otaczającego nas świata.

Wystawa kaligrafii i malarstwa tuszowego (Sumi-e) Lecha Żurkowskiego oraz prezentacja kolekcji lalek hina-ningyō

wystawa prezentowana 16.05- 16.06 2015

Lech Żurkowski

Ur. 4 lutego 1951 w Warszawie. Studia: ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa, w pracowni prof. Aleksandra Kobzdeja, dyplom u prof. Jana Tarasina w 1974r.

1991 - 1994 - nauka kaligrafii japońskiej u Sensei Manabu Teramoto. Od 1995 maluje wykorzystując technikę sumi-e.

Od wielu lat uczy młodzież i dorosłych malarstwa, rysunku, kompozycji, przygotowując do egzaminów, ale przede wszystkim koncentrując się na postrzeganiu świata, zatrzymaniu się na wybranym elemencie i oddaniu jego istoty w formie plastycznej.

W 2005 założył w swojej pracowni w Warszawie Studio Ścieżka, gdzie odbywają się zajęcia plastyczne dla młodzieży i dorosłych, wykłady z historii sztuki, wystawy.
Latem i zimą organizuje także plenery malarskie.

Prace w zbiorach :

• Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Kielcach
• Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie
• Muzeum Etnograficznego w Warszawie
• Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju
• Fundacji Antoniego Rząsy w Zakopanym
• Muzeum Okręgowego w Toruniu
• Muzeum Literatury w Warszawie
• Gabinetu Rycin UW

Kolekcja lalek hina-ningyō prezentowana w Muzeum Regionalnym im. prof. Tomasza Mikockiego w Kozienicach to niecodzienny dar pochodzący od niezwykłego człowieka Keiji Shimizu. Pan Keiji Shimizu jest zaprzyjaźniony z Zespołem Pieśni i Tańca"Lublin" od czasów, kiedy kierował nim Ignacy Wachowiak, i do dziś utrzymuje z nim bliskie kontakty. Jest wielkim miłośnikiem polskiej kultury, a kultury ludowej w szczególności. W swej rodzinnej Osace założył Instytut Polskiego Tańca Ludowego "Wisła", w którym młodzi Japończycy uczą się naszych tańców ludowych i narodowych.

Okna kontrolne

wystawa rzeźby Sławka Matyjaszewskiego     27.03.2015- 30.04.2015

Sławek Matyjaszewski, rzeźbiarza mieszkający i tworzący w Lublinie.

Autor prac w 1991 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Nałęczowie, studiował na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, jest absolwentem Instytutu Sztuk Pięknych.

Rzeźby nazywane przez autora Oknami Kontrolnymi, nawiązują do feretronów i sztandarów, noszonych w procesjach religijnych. Nośnikami informacji, ich tłem są proste, naturalne materiały z jakich wykonano rzeźby: juta, kamienie, drewno i sznurek, nawiązujące do inspiracji ludowych. Są one przeciwieństwem otaczającej nas sztucznej, plastikowej nowoczesności.

Okno kontrolne to okno przez które jesteśmy obserwowani, kontrolowani np. przez naszą wiarę, sacrum, sferę świętości lub profanum, sferę doświadczeń codziennych. Nasze przyzwyczajenia, kanony postępowania, modę, reklamy, portale społecznościowe, itp.

"SAK YAN- magia tajskiego tatuażu"

wystawa czynna od 16 stycznia do 27 lutego 2015 roku

Muzeum Regionalne w Kozienicach prezentuje wystawę fotografii autorstwa Matthieu Duquenoisa, który zjawiskiem tatuażu tajskiego Sak Yan zajmuje się od 2006 roku, zarówno jako badacz, jak i praktyk. Był tatuowany przez ponad 25 mistrzów Sak Yan. Jest drugim Europejczykiem, który dostąpił zaszczytu zostania ajarnem, czyli mistrzem tatuażu tajskiego. Dzięki niezwykłym fotograficznym portretom Ajarna Matthieu odkryjemy duchowy świat mistycznych wierzeń i rytuałów oraz świętej ikonografii Sak Yan.

Na wystawie zaprezentowane są narzędzia do tatuowania z kolekcji Muzuem Azji i Pacyfiku w Warszawie oraz eksponaty z kolekcji prywatnej Tomasza Madeja, autora wystrawy.

Tradycja tatuowania w Azji Południowo-Wschodniej jest jedną z najstarszych na świecie, sięgającą korzeniami trzeciego tysiąclecia przed naszą erą. W Tajlandii, pamięć o świętych liniach przodków nie została utracona i nadal jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Sak Yan (taj. sak oznacza „nakłucie" czy „dźgnięcie", natomiast yan, yant, yantra „święty symbol") jest częścią synkretycznej religii Tajów wywodzącą się z najstarszych wierzeń animistycznych oraz braminizmu i buddyzmu. Mistrzowie tatuażu (ajarnowie) czuwając nad ciągłością tych świętych tradycji. W zaciszu swoich prywatnych sanktuariów (samnak lub samnak sak) dekorują ciała swoich uczniów (luksit) i oddanych wyznawców magicznymi wzorami (yantrami lub yan) przy pomocy dużych, przypominających igłę narzędzi do tatuowania.

"Kozienice 1914-1918. Pośród dziejowej burzy"

wystawa czynna 11.11.2014 - 31.12.2014

Stulecie wybuchu I wojny światowej to jedno z tych wydarzeń, które w bieżącym roku zwróciło na siebie uwagę opinii publicznej wielu krajów świata i przywróciło pamięć tych wydarzeń, dla nas Polaków szczególnie istotnych, bo prowadzących do odzyskania długo oczekiwanej wolności.

Do nich też nawiązuje przygotowana przez nasze muzeum oraz Archiwum Państwowe w Kielcach wystawa Kozienice 1914-1918. Pośród dziejowej burzy ,

którą mamy przyjemność Państwu zaproponować . Poprzez dokumenty, obiekty artystyczne, militaria i inne związane z tą epoką realia w interesujący sposób przybliża ona wydarzenia, jakie rozegrały się na ziemi kozienickiej w czasie wielkiej wojny. Warto przy tej okazji zaznaczyć, że wiele spośród współtworzących ekspozycję eksponatów – świadectw historii naszego miasta prezentowanych jest po raz pierwszy.

Malarstwo Karolina Chorązka - Paluch

wystawa otwarta 19.07.2014- 26.09.2014

"Bartnictwo i pszczelarstwo Puszczy Kozienickiej"

 wystawa czynna do 21 września 2014roku

W dawnej Rzeczypospolitej Puszcza Kozienicka była jednym z ważnych i liczących się ośrodków pozyskiwania surowców pszczelich, z których największe znaczenie gospodarcze miały miód i wosk. Jako formę gospodarki pszczelarskiej praktykowano tu niemal wyłącznie bartnictwo, które upadło ostatecznie w latach trzydziestych XIX w. po długim oporze miejscowych bartników wobec rządowych dekretów wymierzonych przeciwko leśnej hodowli pszczół. Z miejscowym bartnictwem związane było „prawo obelne", czyli bartnicze- dziś jeden z najstarszych pomników prawa włościańskiego opartego na pradawnych normach zwyczajowych. Wystawa przybliża echa tych dawnych tradycji poprzez rekonstrukcje ilustracyjne pracy bartników oraz prezentowaną kolekcję dawnych uli i narzędzi pszczelarskich.

Minangkabau. Kultura i Sztuka Sumatry.

wystawa czynna od 17 maja do 8 lipca 2014 roku 

Wystawa powstała z myślą o prezentacji najbardziej charakterystycznych aspektów tradycji społeczności Minangkabau, zamieszkującej Zachodnia Sumatrę. Zgromadzone na niej fotografie, eksponaty ( właśność Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, Ambasady Indonezji w Warszawie a także ze zbiorów prywatnych autorów wystawy) oraz film pozwalają spojrzeć z różnych perspektyw na fasynującą, mało znana w Polsce kulturę.

Ekspozycję podzielono na cztery części, z których każda poświęcona jest odrębnemu elementowi "swiata Minangkabau": tradycyjnej architekturze, pieknym krajobrazom, zwyczajom weselnym- w tym sztuce muzycznej oraz strażnikom Tradycji, czyli osobom przekazującym wiedzę o zwyczajach młodszemu pokoleniu. Każdy z działów ilustrowany jest fotografiami, wykonanymi podczas wyprawy badawczej Marii Szymańskiej- Ilnata i Tomasza Madeja na Sumatrę w 2011r., pracowników Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie.

Fenomen "Solidarności"- Migawki z dziejów Polski 1980-1981

wystawa czynna od 3maja do końca czerwca 2014 roku

W związku z 25 rocznicą wolnych wyborów, chcielibyśmy zaprosić na naszą nową ekspozycję p.t. Fenomen „Solidarności" - Migawki z dziejów Polski 1980 - 1981. Wystawa przygotowana została przez Biuro Edukacji Publicznej IPN Przedstawia ważne wydarzenia od strajków sierpniowych 1980 r. po wprowadzenie stanu wojennego w grudniu 1981 r. – ukazuje drogę, która doprowadziła do powstania NSZZ „Solidarność", relacje Związku z komunistyczną władzą i stosunek społeczeństwa do „Solidarności" na tle najważniejszych wydarzeń życia politycznego, społecznego i gospodarczego kraju.

Dam Ci kamyk...   wystawa bizuterii Jarosława Kolca

czynna od 5 kwietnia do końca czerwca 2014 roku

Jarosław Kolec jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Dyplom w Pracowni Biżuterii prof. Andrzeja Szadkowskiego. Pracuje na tej uczelni od 1988r, prowadzi Pracownie Technologii i Materiałoznawstwa w Katedrze Biżuterii na Wydziale Tkaniny i Ubioru, w 2009r. otrzymał stopień doktora sztuki. Jego pasją oprócz dawnych technik złotniczych są kamienie, nie tylko te jubilerskie i ich oddziaływanie. Prowadził wykłady i zajęcia w Zakładzie Metodologii Pedagogiki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu / Seminarium Edukacji Alternatywnej/. Jest założycielem i członkiem Grupy Twórczej G7, powstałej w 2006 r.
Jest sekretarzem regionu łódkiego Polskiego Towarzystwa Gemmologicznego.
Jest Rzeczoznawcą Diamentów Jest zapraszany do jury w konkursach biżuterii.

Bierze czynny udział w wystawach i konkursach krajowych i zagranicznych związanych z projektowaniem biżuterii ( w tym 8 indywidualnych).

Otrzymał nagrody i wyróżnienia:

• Nagroda Zespołowa I stopnia Rektora Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, 2013
• Nagroda " Otwartego Krzemienia" Galerii Otwartej, Konkurs Biżuterii Artystycznej Prezentacje 2013
• I Nagroda Ogólnopolski Konkurs Biżuterii Autorskiej „Krzemień pasiasty – kamień optymizmu", Sandomierz 2011
• Wyróżnienie Muzeum Okręgowego w Sandomierzu, Ogólnopolski Konkurs Biżuterii Autorskiej „Krzemień pasiasty – kamień optymizmu", Sandomierz 2011
• Zespołowa Nagroda Naukowa Prezydenta Miasta Łodzi, 2009r.
• II Nagroda ELEKTRONOS 2002, VI Międzynarodowy Konkurs na Projekt Biżuterii z Bursztynem.
• II Nagroda SILVER GEM 3, Galeria Gemmologiczna, Warszawa 1989r,

Prace autora są w zbiorach:

• Muzeum Włókiennictwa w Łodzi,
• Muzeum Miedzi w Legnicy,
• Muzeum Okręgowym w Sandomierzu.
• Galerii YES w Poznaniu

Obecność w nieobecności wystawa fotografii Teresy Ledóchowskiej-Horodyńskiej

czynna od 22 marca do 30 kwietnia 2014r.

Obecnośc w nieobecności to wystawa fotograficzna. na ponad czterdziestu zdjęciach wykonanych tuż po śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II artystka utrwaliła nastrój warszawskich ulic.

PALMYRA - OAZA WYOBRAŹNI 50-lecie polskiej obecności w Palmyrze

wystawa czynna od 4 grudnia 2013r. do 27 kwietnia 2014 r.

Prof. Kazimierz Michałowski rozpoczął wykopaliska w Palmyrze w 1959r., w zachodniej części miasta w tzw. Obozie Dioklecjana ( obóz wojskowy), oraz na Terenia Doliny Grobów. Po ośmiu sezonach kierownikiem wykopalisk został jego uczeń prof. Michał Gawlikowski, który początkowo kontynuował prace w obozie Dioklecjana, odkrywając pozostałości świątyni Allat, utożsamianej z grecką Ateną.

W latach 1971-1974 prof. Anna Sadurska odkryła grób rodziny Alajne z pięcioma sarkofagami, zdobiony scenami bankietowymi. Pod koniec lat 80-tych ubiegłego stulecia prace przeniesiono do centrum starożytnego miasta. Od tamtego czasu uwaga badaczy skupiła się na budowlach kościelnych oraz domach prywatnych.

W latach 1988- 1992 zostały przebadane m.in. groby wieżowe – Kitota i Atenatana. W tym samym czasie były prowadzone wykopaliska na zamku, datowanym na XIII wiek.

Badania archeologiczne przerwała wojna domowa, uniemożliwiając dokończenie prac na terenie Bazyliki IV, którymi kierował dr Grzegorz Majcherek.

Palmyra dostarczyła muzeom setki rzeźb przedstawiających jej mieszkańców oraz bogów wyobrażonych na ich podobieństwo.

„Inspiracje - Garbatka Letnisko 2013”

wystawa czynna od 17 stycznia do 9 marca 2014r.

Jest to kolejna, szósta już prezentacja prac wykonanych podczas pleneru malarsko- rzeźbiarskiego odbywającego się co roku w Garbate Letnisku

VI Międzynarodowy Plener Ekspresji Twórczej, Malarstwa i Rzeźby „Inspiracje. Garbatka - Letnisko", analogicznie do lat poprzednich, odbył się na terenie Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych im. Jana Kochanowskiego w drugiej połowie lipca. Pokazano na nim prace polskich artystów, ale jak wskazuje nazwa pleneru, nie zabrakło także przedstawicieli innych narodów ( Czechy, Macedonia, Słowacja, Ukraina i Rosja). Intencją organizatorów pleneru, a także tej wystawy było przybliżenie twórczość uczestników tego artystycznego święta i pokazanie, że efekt ich działań po raz kolejny dowiódł, że Garbatka jest miejscem inspirującym, a powszechnie dostępna już niezauważalna codzienność może okazać się zjawiskowa dla oglądających ją pierwszy raz. Dlatego też wystawa wędruje później przez cały rok, by cieszyć oglądających ją widzów. I tak aż do następnych „Inspiracji"...